Wierzę w miłość, jak w nic innego na tym świecie. Wszystko, co najważniejsze w moim życiu ma swoje źródła w miłości. Ale ona nie bierze się z powietrza i miłości też trzeba uczyć. Dlatego każdego dnia powtarzam mojemu synkowi, że jest mądry, piękny, wspaniały, i że kocham go z całego serca. Wiem, że nie słowa, a czyny świadczą o miłości, ale przecież każdy, lubi od czasu do czasu usłyszeć z ust kochanej osoby te dwa słowa i mieć pewność, że będzie kochany bez względu na wszystko. Tak jak mały Archibald, który przed zaśnięciem pyta swoją mamę, czy będzie go kochać całe życie.

Wzruszyłam się. Tak po prostu, szczerze i z głębi serca. Czytałam bajki, niby dziecku, a jednak sobie, bo on póki co woli trochę inne opowiastki. Ale ja jako Matka Polka Czytająca obsesyjnie gromadzę dla syna kolejne tomiki, czytam, oceniam, nie waham się puścić dalej tych, które uważam za nieciekawe, przekombinowane, mało istotne. Dwa tomiki, o których dzisiaj chciałabym Wam opowiedzieć zostają z nami na dłużej, bo takie historie warto gromadzić, trzymać w sercu, czytać co jakiś czas i przypominać sobie wartości w nich zapisane.