Potwory i beboki – „Mała encyklopedia Domowych Potworów”, Stanislav Marijanović

Leżę na łóżku i z szerokim uśmiechem czytam genialną książeczkę dla dzieci. Przerzucam kolejne strony i gdzieś w tyle głowy słyszę głosik podpowiadający mi, że mam wielką ochotę na kakao. I kawałek czekolady (albo nawet dwa kawałki). Kolejna strona i wszystko staje się jasne! Co za odkrycie! Aż zrywam się na równe nogi. To Siostry Słodyczki mnie atakują! Niestety przegrywam, zanim wrócę do czytania „Małej encyklopedii Domowych Potworów” Stanislava Marijanovića idę zrobić pyszne kakao.

„Siostry Słodyczki czyli Potwory Słodkiego Łakomstwa to straszne potwory o zmasowanej sile ataku, które nie oszczędzają swych ofiar ani w dzień, ani w nocy. Jedna z Sióstr podsuwa ci natrętną myśl o pudle czekoladek, druga o wielkim kawałku ciasta, trzecia o tłustych pączkach, a nim się zdecydujesz, ta pierwsza już kusi, byś pożarł całe opakowanie lodów. Zaczynasz wtedy węszyć i szukać po całym mieszkaniu czegoś słodkiego. Jeśli niczego nie znajdziesz, Siostry Słodyczki, czy to śnieg, czy ulewa, zaprowadzą cię za rączkę do najbliższego sklepu, gdzie wykupisz całą górną półkę łakoci.”

Brzmi znajomo? No pewnie! Całą galerię potworów, które mieszkają w każdym domu i uprzykrzają domownikom życie opisał i sportretował chorwacki pisarz i artysta Stanislav Marijanović. Gwarantuję, że po lekturze „Małej encyklopedii Domowych Potworów” odetchniecie z ulgą, bo nagle tak wiele zagadek życia codziennego zostanie rozwiązanych. Już wiem kto mi ciągle robi bałagan w szafie, kto narzeka, marudzi, nie pozwala zasnąć i każe zapakować do torebki kilka dodatkowych, ale niepotrzebnych rzeczy. Ale najbardziej cieszy mnie fakt, że wcale nie jestem niezdarna. To Łubudubu cały czas podkłada mi nogę!

Urzekające są zarówno humorystyczne opisy, jak i zabawne ilustracje domowych potworów. Niby wszystkie stworki są straszne i powinny budzić grozę, ale ich przedstawienie wzbudza ogólną wesołość i prowokuje głośne wybuchy śmiechu. Cechy charakteru przypisane potworom łatwo dopasować do domowników. U mnie wszyscy z łatwością określili, który potworek najczęściej ich atakuje. Nawet nie trzeba było palcem pokazywać, bo każdy z szerokim uśmiechem wołał: „O! To o mnie!” I to chyba największa zaleta tej króciutkiej i uroczej książeczki. Bo w wesołej i luźnej atmosferze, którą tworzy Marijanović łatwiej porozmawiać z dziećmi o paskudnych cechach charakteru, które czasami dają o sobie znać.

Dzięki „Małej encyklopedii Domowych Potworów” bez problemu można zrzucić cała winę na wstrętne stworki, które mieszkają w naszych domach i prowokują do złego, bo przecież wiadomo, że maluchy są zawsze słodkie, urocze i grzeczne, a jeśli już coś nabroją to nie z własnej inicjatywy. Ale samo przyznanie, że Awanturella chyba za często szepcze do małego uszka (albo dużego, bo dorosłym potworki też nie dają spokoju) to już dużo. Łatwiej rozładować napiętą atmosferę żartem o Telemaniaku czy Zazdrośnicy Zawistnej niż krzykiem. Ale uwaga! Rodzice muszą uczciwie przyznać przed sobą i swoimi pociechami, że też zdarza im się ulegać potwornym podszeptom. Bo ileż to razy Decyzella Poranna pokrzyżowała szyki poukładanej mamie, a Spóźnianna Opóźnialska nie pozwoliła punktualnemu zwykle tacie zdążyć do pracy na czas.

„Mała encyklopedia Domowych Potworów” to jednocześnie komiczna i bardzo mądra książeczka o potworach, które mieszkają z każdym z nas. Stanislav Marijanović nazywa te paskudztwa po imieniu, pokazuje ich wizerunki i podpowiada jak sobie z nimi radzić. Ale to od nas zależy, czy uda się z nimi zaprzyjaźnić i nie słuchać złośliwych podszeptów. Zapewniam, że samo poznawanie domowych potworów będzie doskonałą zabawą dla dzieci i dorosłych.

★★★

Stanislav Marijanović, Mała encyklopedia Domowych Potworów (tyt. oryg. Kućna čudovišta I, Kućna čudovišta II), tłum. z j. ang. Hanna Baltyn, Nasza Księgarnia, Warszawa 2016.