Jeśli chodzi o historie okołoświąteczne, to pozostaję wierna Emilii Kiereś i jej „Złotej gwiazdce”, która okazała się najwspanialszą opowieścią świąteczną ever! Jednak przygody małej Nieni to również cudeńko. Jeśli szukacie fajnej, zimowej książeczki, to możecie brać w ciemno najnowszy tomik Agnieszki Tyszki „Zima Nieni”.

„Wieczór gwiazdkowy na placu budowy” to książeczka, która u niektórych dzieci i ich mam zdaje się wzbudzać niemal histerię. Po ten tomik okrzyknięty absolutną perełką sięgnęliśmy z nieskrywaną ciekawością. Szczególnie ja byłam zaintrygowana o to całe zamieszanie. Przeczytaliśmy z Ignasiem bajeczkę raz i… tyle. Miła czytanka, ale czy coś więcej? Dla mnie niestety nie.

Od prawie trzech miesięcy nie jem słodyczy i mocno ograniczyłam spożycie cukru. Powód mojej spontanicznej decyzji był tylko jeden – jestem uzależniona od cukru i chcę się tego uzależnienia pozbyć. I choć wydawało mi się, że bez czekolady nie wytrwam nawet tygodnia, to trzy miesiące minęły mi niespodziewanie szybko. Dlatego teraz przyszła pora na większe wyzwanie, w którym pomoże mi Sarah Wilson i jej książka „365 dni bez cukru”.

Okładka tomiku „Ratujmy zwierzęta” zapiera dech w piersi. To dokładnie ten rodzaj ilustracji, który lubię najbardziej. Piękne wnętrze jednocześnie zadziwia, zachwyca i zasmuca. Bo oto na kartach tej niezwykłej publikacji możemy zobaczyć prawie 40 zwierząt wybranych z ponad 10 tys. gatunków, które są obecnie zagrożone wyginięciem.

„Pięć głębokich oddechów. Moc uważnego rodzicielstwa” Genevieve von Lob nie jest kolejnym poradnikiem z serii jak wychować szczęśliwe dziecko. To raczej uspokajacz dla rodziców, który pozwala się wyciszyć i uwierzyć we własne siły i intuicję.

Blog Moje wypieki jest najlepszym blogiem kulinarnym w sieci. Wypieki z tej strony zawsze się udają, a przepisy są tak proste, że nawet kulinarna oferma poradzi sobie z ich wykonaniem. Jestem zadeklarowaną fanką Doroty Świątkowskiej, dlatego jej najnowsza książka „Moje wypieki z czekoladą” musiała znaleźć się na mojej półce.

Łezka się w oku kręci, bo Lou dorosła na naszych oczach. W trzecim tomie „Struktura kryształu” jest już poważną panienką, która wciąż szuka swojego miejsca w życiu.